به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»به نقل ازجهان، در عصری قرار داریم که فضای مجازی به بخش جدایی ناپذیر زندگی ما تبدیل شده است. یکی از ویژگی های این فضا، قدرت بالای اثرگذاری و تصمیم سازی آن است؛ از همین رو، اگر سواد رسانه ای وجود نداشته باشد، هم جامعه و هم مسئولین آن، گاهی اوقات نسبت به موضوعات مختلف، خواسته یا ناخواسته دچار نگاه وارونه خواهند شد.
فضای مجازی این قدرت را دارد که مسأله ای کوچک را بزرگ و مسأله ای بزرگ را ناچیز جلوه دهد. افرادی که بیش از اندازه متأثر از فضای مجازی هستند، در هر سطح و جایگاهی که باشند، می توانند قربانی چنین مسأله ای شوند. به همان اندازه که مردم امکان تحت تأثیر قرار گرفتن دارند، در این سال ها مشاهده شده که گاهی اوقات، از وزیر و نماینده مجلس گرفته تا مدیران بخش های مختلف کشور، به جای اینکه به نیازها، دغدغه ها و امور مهمتر بپردازند، با مشاهده رفتار کاربران در شبکه های اجتماعی و پیامرسان ها، مسیر اصلی را گم می کنند. این خیلی خوب است که مسئولین از فضای مجازی استفاده کنند، اما استفاده کردن یک چیز است و فریب خوردن از طریق فضای مجازی و یا رها کردن اولویت ها، مسأله ای دیگر. این را هم اضافه کنیم که برخی از مسئولین نیز مانند بعضی کاربران، در دنیای خودنمایی گرفتار می شوند.
شاید بیان چند مورد برای آنکه به برخی واقعیت های فضای مجازی کمی بیشتر توجه کنیم، بد نباشد؛ یک شاخ مجازی (Influencer) و یا چهره هنری و ورزشی که چند میلیون دنبال کننده دارد را در نظر بگیرید.
در نگاه اول، اگر کسی با مختصات دنیای مجازی آشنا نباشد، گمان می کند که همه دنبال کننده ها طرفدار او و یا هم نظر با او و پیام ها و پست هایش هستند. در حالیکه بسیاری از افراد از روی حس کنجکاوی و یا سرگرمی، افراد مذکور را دنبال می کنند. همچنین عده ای هستند که مخالف این چهره ها هستند اما برای زیر نظر داشتن و نقد افکار و رفتار آنها، عضو کانال ها و صفحاتشان می شوند. در این میان عده ای هم هستند که از جان و دل با شاخ های مجازی و چهره های هنری، ورزشی و ... همراه بوده و عقلشان در دست آنهاست! هر چند همه کاربران و دنبال کنندگان این صفحات بخشی از جامعه هستند و یا می توانند مانند همه مردم به نوعی در جامعه از جنبه های مختلف تأثیرگذار باشند، اما جاده انحرافی آنجاست که آنها را که بخش کوچکی از جامعه هستند، کل جامعه بپنداریم و از نیازهای بخش دیگر جامعه و در مقیاس کلان، نیازهای کشور و منافع آن، غافل بمانیم.
به عبارت دیگر، یک کانال در پیامرسان ها و یا یک صفحه کاربری در شبکه های اجتماعی، با هر تعداد کاربر و دنبال کننده، به هیچ عنوان به تنهایی، منعکس کننده نظرات اکثریت جامعه نیست.
مثال دیگر اینکه اگر پیام، خبر یا رخدادی در یک شبکه اجتماعی فراگیر شده و مورد توجه بسیاری از کاربران قرار می گیرد (به اصطلاح همان trend شدن)، این دلیل بر آن نیست که برای کل جامعه، این موضوع فراگیر شده در یک پیامرسان یا شبکه اجتماعی خاص، اهمیت داشته باشد، همانگونه که برای کل اعضای آن پیامرسان یا شبکه اجتماعی هم اهمیت ندارد؛ به بیان دقیق تر، نظر، تحلیل و فهم چند هزار نفر و یا حتی چند میلیون نفر، نظر و تحلیل کل افراد جامعه نیست. این را هم اضافه کنیم که در دنیای مجازی ما با کاربران غیر واقعی (fake) هم روبرو هستیم که این هم یکی دیگر از راه های فریب دادن مردم و مسئولین است.
یک مورد دیگر هم که می تواند شاهد مثال آنچه که گفته شد، قرار گیرد این است که اکثریت کسانیکه به یک رئیس جمهور رأی می دهند، در صفحات آن رئیس جمهور در شبکه های اجتماعی حضور ندارند و تنها بخش بسیار کوچک از آن افرادی که رأی داده اند، عضو این صفحات می شوند. ضمن اینکه برخی از دنبال کنندگان چه بسا طرفدار آن رئیس جمهور هم نباشند و فقط برای اطلاع از مواضع و یا نقد، در این صفحات حضور دارند.
بنابراین بهتر است نگاه خود را به جامعه مجازی و نظرات برجسته شده در آن، کمی تغییر دهیم و اینگونه نباشد که فضای مجازی برای مسئولین اولویت تعیین کند و یا آنها را به هر سمتی بکشاند. مسئولین حتماً باید از طریق فضای مجازی با نظرات و رفتار مردم آشنا شوند، اما به صورتی نباشد که مصالح کشور و منافع مردم، به Like ، follower ، trend و ... گره زده شود.. مطالعه، تفکر، شناخت دقیق مسائل جامعه و نیازهای مردم و همچنین اهم و مهم قرار دادن موضوعات، راه رهایی از این تله هاست.